|
Een paar maanden na de ontvangst van het lintje, in augustus 2005, komt er een tijdelijke stop aan de ontwikkeling van 'Pipo en de Waterlanders'.
Meuldijk is namelijk s'nachts ten val gekomen, zijn arm is uit de kom en zijn benen lijken hem niet meer te dragen.
De huisarts stelt vast dat hij een 'tia' heeft gehad : een lichte hersenbloeding.
Het ongeluk is gebeurd in het zomerhuis van Belinda, in diens achtertuin. Daar, waar Meuldijk de afgelopen 22 jaar elke zomer heeft
doorgebracht.
Terwijl hij met zijn arm in een mitella zit en er een rolstoel wordt aangeschaft, heeft Meuldijk nu zijn dochter nodig om het script voor de
tweede Pipo-film af te maken. Want typen kan hij die eerste tijd niet meer. Voor het vormen van plotjes en grappen heeft hij evenwel geen tekstverwerker nodig, maar alleen een klankboord. Dat is Belinda.
Zo wordt er doorgewerkt aan het script, dat nu als werktitel 'Pipo en het geheim van de Barkini-driehoek' krijgt.
Het verhaal is gebaseerd op de serie 'Pipo en de Waterlanders' uit 1963 , de eerste serie waarin Snuf en Snuitje te zien zijn geweest.
Nu Rudi Falkenhagen, na zijn onvergetelijke laatste rol van Snuf in Pipo en de P p parelridder is overleden, heeft Meuldijk geen zin om een vervanger voor hem te zoeken. Daarvoor was Falkenhage een té uniek en herkenbaar acteur in die rol. Bovendien was hij dus recent nog te zien als Snuf, en kent de nieuwe generatie kinderen hem.
De terugkomst van Klukkluk, 12 jaar na de dood van Herbert Joeks, is misschien wél mogelijk. Ook al zal menig ouder nog steeds bij Kluk-Kluk denken aan de onvolprezen Herbert Joeks, het is voor 'de jonkies' een nieuwe figuur: die schietzovreemde indiaan.
Voor het overige zijn de karakters in de Barkini Driehoek 'vers', want het verzinnen van nieuwe typetjes is per slot zijn favoriete bezigheid.
Het script voor de film komt die zomer nog af, en het contract voor de film is gesloten. In die zelfde tijd is de 'stichting Meuldijk'opgericht, waarin Mark en Belinda en Wim Meuldijk álle rechten van Pipo stoppen, opdat de Clown beschermd in de toekomst beschermd kan worden tegen elke vorm van misbruik.
Aan het eind van de zomer lijkt het er niet op dat Meuldijk terug naar het zuiden, naar Spanje kan gaan.
De dokter raad het hem af omdat hij door meerdere tia's is getroffen en bij het dagelijks leven hulp nodig heeft. Het vooruizicht van een
verzorgingstehuis is niets voor hem en zijn verlangen naar zijn eigen finca in de zon, met het onbegrensde uitzicht en de stilte, is te groot.
Begin oktober 2005 wordt Meuldijk daarom met rolstoel en al in een vliegtuig gehesen om vanaf Alicante nog zo'n 300 kilometer in een auto te rijden naar zijn oude huis bij de sinaasappelboomgaard.
Daar, in 'the middle of nowhere' lijkt het voor iemand in een rolstoel een onmogelijk zware taak om een zelfstandig leven te lijden.
Maar met behulp van Pippa, zijn Engelse verpleegster, lukt het hem. Voor het einde van dat jaar kan hij al een paar meter lopen.
Inmiddels zijn er in Nederland besprekingen met de Efteling en V&V entertainment geweest, en is het idee voor een Pipo-musical geopperd.
Zolang het budget voor Pipo en het geheim van de Barkini-driehoek nog niet rond is en een tv-serie te duur, is het theater wellicht de plek om Pipo 'levend' te houden. Zodoende wordt er aan een musical gedacht, waarvan de synopsis de werktitel 'Pipo en het Super-zangzaad' krijgt.
Meuldijk is niet dol op musicals, waarbij volgens hem acteurs zonder enige aanleiding ineens in gezang losbarsten.
Vreemd genoeg zitten zijn tv-series wél vol liedjes, en zijn er ook genoeg LP's met Pipo-songs.
Desalniettemin vraagt hij aan Belinda of zíj de liedjes van de Pipo-musical wil schrijven, omdat dit meer 'haar ding' zou zijn.
De gesprekken met de Efteling lijken ondanks de goede wil, toch niet op te schieten. Voor Meuldijk, die in zijn rolstoel in de afzondering woont, een frusterende situatie. Zoals hij aan zijn agente en aan Belinda laat weten :
'... Peter van de Waterbeemd werd geprezen voor zijn werk als
musical-specialist. Zullen we hem de tekst
(synopsis)sturen van PIPO en het Super-
Zangzaad.? Toch?Ik kan zo slecht tegen
wachten!Of kan Efteling toekomst toch
garanderen?Dreigen maar!!Want mijn
uren,dagen,maanden,jaren vliegen als
een schaduw heen...Heb jij nog nieuws?
De zon schijnt hier weer uitbundig,maar
kverveel me! IK -je auteur Wim..."
Het is niet alleen de verveling die Meuldijk tot wanhoop drijft, het is ook het afnemen van zijn krachten,
waardoor hij bang is dat hij fysiek niet meer in staat zal zijn om door te werken aan Pipo.
Hij is vrijwel iedere dag van zijn leven altijd begonnen met schrijven. Gezeten achter zijn bureau, is hij gewend om te werken tot de middag, om na de lunch iets gaan metselen of maken aan zijn huis.
De finca is Spanje is daardoor een uniek, zeer eigen thuis geworden. Er is een piratenkamer voor de kleinzoons, er is een patio met water-spuwende beelden, een onderwater-kamer met blauw glas en drijfhout van het strand en kantelen op het dak, als waren het een echt kasteel.
Buiten geurt de bloesem van de sinaasappelboomgaard. Het zandpad dat naar het huis voert is moeilijk te vinden, en het adres is 'Sin Numero'.
Dat vind de schrijver wel zo prettig, al 32 jaar.
Hij heeft zijn vrijheid en privacy lief.
De schrijfkamer met de boeken tot aan het plafond en de enorme werktafel vol tekeningen, alles getuigd van een gedrevenheid die je zelden zal zien bij iemand die voor een 'baas' werkt. De baas bij Meuldijk bestaat niet, hij is net als Pipo al lang geleden aan de Dikke Deur ontvlucht.
Baas over de tijd die hem nog rest is hij echter niet.
Terwijl hij met 'Google Earth' boven het 'natte noorden': Holland hangt, kan hij de mensen die daar wonen en zich met de realisatie van Pipo op tv, film of toneel bezig houden, niet helpen.
Dagelijks komen er per email teksten en ideeën van zijn hand, maar alle inspanningen van iedereen in Nederland ten, is er geen direct uitzicht op
een terugkeer van de Clown.
In november 2006 schrijft Meuldijk dit korte gedicht, genaamd 'Het Geduld van een Clown :'
' TO PI OR NOT TO PO,
DAT IS DE KWESTIE!
IS HET NOBELER OM MIJ
NOG LANGER TE DOEN WACHTEN?
of wordt meer tijd passeren NUTTELOOS?'
Zeer vrij vertaald uit het werk van die ándere William door
WIM MEULDIJK'
Het jaar 2007 brengt nieuwe hoop op het realiseren van de musical. Er worden producenten gevonden - plannen gemaakt.
De gezondheid van Meuldijk lijkt erdoor te verbeteren: alsof zijn leven en dat van Pipo hetzelfde zijn. Op foto's, gemaakt op zijn laatste verjaardag, ziet de schrijver er vitaal uit, ook al is hij nu permanent in zijn rolstoel gezeten.
Er zijn aanpassingen gemaakt in zijn geliefde finca, waardoor hij zijn onafhankelijke leven kan blijven leiden. De trouwe Pippa, die hem nu vrijwel dagelijks helpt, blijkt ook een gevoel voor humor te hebben dat haar geschikt maakt als klankboord voor al zijn Pipo-grappen. De verzorging van hem, die steeds meer energie vraagt, is echter bijna te veel voor Pippa en trouwe vriend Hary. Belinda kondigt aan te willen verhuizen naar Spanje, zodat zij haar vader ook ter zijde kan staan en bovendien helpen met het schrijven van de musical. Er is een huis in zijn buurt gevonden, maar door omstandigheden gaat de aankoop ervan niet door. Meuldijk's gezondheid gaat verder achteruit.
Op de tweede kerstdag 2007 heeft hij nog een gesprek aan de telefoon met zijn dochter. Hij wil dat zij niet alleen de liedteksten, maar de héle musical gaat maken. Hij heeft zelfs laten vastleggen dat zij de enige zal zijn die ooit Pipo zal mogen schrijven.
Zij antwoordt dat zij dat nooit zal doen, nooit zal kúnnen, zolang hij leeft. Ze zal begin januari naar hem toe komen, om haar verjaardag bij hem te vieren en om samen een begin te maken aan het script, waarvan hij de aantekeningen al klaar heeft liggen.
Die nacht sterft Wim Meuldijk, rechtop gezeten in zijn rolstoel in zijn boerderij, met alleen zijn poes Miepie bij zich.
De volgende ochtend vind Pippa de schrijver zo, en diezelfde middag arriveren Belinda en haar vriend Thierry, samen met Else, de ex-vrouw van Wim Meuldijk.
Zoon Mark en diens famillie zijn in Egypte op het moment dat ze van de dood van zijn vader horen, en gaan direct onderweg naar Spanje.
Diezelfde dag melden alle nieuwsprogramma's op radio en tv in Nederland zijn dood, en in de dagen die volgen de schrijvende pers, met name de Telegraaf, die ook een apart condoleance-register opent, waar honderden mensen hun herinneringen en dank voor alles dat Meuldijk schreef achter laten.
Enkele dagen later wordt Meuldijk gecremeerd in bijzijn van zoon Mark en zijn as wordt begraven op de plek waar hij het liefste zat bij zijn oude finca, en waar nu een kleine palmboom wordt geplant. Het uitzicht van deze plaats is wijds, met de toppen van sierra Nevada aan de ene kant, de heuvels en de zee aan de andere. Het is een plek waar slechts smalle kronkelpaden naartoe leiden, zoals die waarlangs Pipo zijn avonturen beleefde. De familie staat daar bijeen en Pippa citeert daar een gedicht dat Meuldijk's afkeer van verdriet, en zijn voortlevende geest weergeeft :
Do not stand at my grave and weep
I am not there. I do not sleep
I am a thousand winds that blow
I am the diamond glints on snow
I am the sunlight on ripened grain
I am the gentle autumn rain
When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight
I am the soft stars that shine at night
Do not stand at my grave and cry
I am not there. I did not die
De Volkskrant:
Geestelijk vader Pipo de Clown overleden
Door Bert Wagendorp. 27 december 2007
AMSTERDAM - Wim Meuldijk was striptekenaar, auteur van boeken en hoorspelen en later tekstschrijver voor Sesamstraat. Maar bovenal was hij de geestelijk vader van Pipo de Clown, de beroemdste clown uit de Nederlandse tv-geschiedenis.
Wim Meuldijk in 1977 (ANP) Meuldijk overleed in de nacht van woensdag op donderdag in zijn finca in het Spaanse dorp Vera, waar hij sinds 1973 woonde. De geboren Schiedammer werd 85 jaar oud.
Kinderen geboren tussen 1950 en 1970 groeiden op met Pipo de Clown, zijn vrouw Mammaloe, dochter Petra en ezel Nononono. De artiest trok in een Pipowagen langs de wijde wereldwegen, en beleefde intussen menig avontuur.
Strips
Meuldijk had in 1958 al naam gemaakt als striptekenaar (Sneeuwvlokje, Ketelbinkie) en als medewerker aan het radioprogramma's als De bonte dinsdagavondtrein en Opa Dribbel, toen hem door de VARA werd gevraagd een kinderserie te gaan maken voor het nieuwe medium televisie.
Hij tekende een clown en Pipo was geboren. In diens karakter was Meuldijks eigen non-conformisme en zwerflust te herkennen. Clownsvrouw Mammaloe leek op Meuldijks echtgenote Els, dochter Petra was getekend naar Meuldijks dochter Belinda. De serie werd aanvankelijk live uitgezonden op woensdagmiddag en was onmiddellijk zeer populair.
Van de casting van de hoofdrolspelers (Cor Witschge als Pipo, Willy Ruys als circusdirecteur Dikke Deur, Herbert Joeks als de indiaan Kluk-Kluk) tot de keuze voor de opnamelocaties: Meuldijk bepaalde alles. Hij bouwde en beschilderde zelfs de Pipowagen waarmee de clownsfamilie van hun leven een heerlijk ratjetoe maakten.
'Sapperdeflap'
De serie had grote invloed op het taalgebruik. Kluk-Kluks 'ossiepossie' , Pipo's 'sapperdeflap', het 'mmmooie ppparels, fijne ppparels' van de boef Snuf (Rudi Falkenhagen) en 'Pipo-Koeie!' van de Dikke Deur werden staande uitdrukkingen. Het beroemdst werden Pipo's vaste afscheidswoorden: 'Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen.'
De fantasie van Meuldijk kende geen grenzen. Pipo begaf zich naar verre streken als Karkasonië en Rimboezonië en één serie (Pipo en de Waterlanders) speelde zich zelfs onder water af.
In totaal werden 700 afleveringen van Pipo gemaakt, waaronder 600 korte die vanaf 1966 dagelijks werden uitgezonden. Daarnaast schreef Meuldijk 32 Pipoboeken.
Pilot
Na 22 seizoenen kwam er een eind aan de serie. Maar in 1999 maakte Meuldijk, in samenwerking met Ivo Niehe en met eigen geld, nog een pilot voor een nieuwe serie, Pipo en de Bosbas. Die kwam nooit van de grond, maar van de pilot werden wel honderdduizend video s verkocht. In 2003 produceerde Endemol nog wel de bioscoopfilm Pipo en de p-p-parelridder, naar een verhaal van Meuldijk.
Behalve Pipo de Clown schreef Meuldijk ook jeugdseries als Mik en Mak, Timtatoe, Rats en Repel en Lollipop en Koning Bolo. In 1962 kreeg hij de Nipkow-schijf voor zijn tv-werk.
Binnenlands - door Redactie op 27-12-2007, 13:06
Wim Meuldijk, auteur Pipo, overleden
Wim Meuldijk, auteur van de Pipo de Clown-avonturen, is vannacht overleden in zijn huis in Vera in Spanje. Meuldijk is 85 jaar oud geworden. Dat heeft de woordvoerder van zijn rechtenstichting donderdag laten weten.
Wim Meuldijk werd in Schiedam geboren en schreef in 1958 de eerste afleveringen van de televisieserie Pipo de Clown. Er zouden 700 afleveringen in totaal worden gemaakt, aanvankelijk met in de hoofdrol Cor Witschge. Generaties groeiden op met Pipo's uitdrukkingen als Sapperdeflap en Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen.
Regisseurs van naam en faam verleenden hun medewerking aan de Vara-serie: Joes Odufré, Nico Knapper, Jan Dassen en Paul Cammermans bijvoorbeeld. Behalve Pipo zijn ook diverse andere figuren uit de reeks (1958-1980) in het geheugen blijven hangen, met name door de markante vertolkingen. Klukkluk de Indiaan (Herbert Joeks) is daar misschien wel het beste voorbeeld van.
Dankzij de tv-serie vlogen ook boeken en platen met Pipo als hoofdpersoon de winkels uit. Meuldijk schreef overigens ook de serie Ketelbinkie. Later maakte Meuldijk, de vader van Belinda, onder meer teksten voor Sesamstraat.
Meuldijk wordt vermoedelijk op oudejaarsdag in Vera bijgezet.
Wim Meuldijk, 1922-2007
Een greep uit de honderden condoleances, o.a. uit het register in de Telegraaf en Condoleances.nl :
Dag papa van Pipo, dag Wim, bedankt voor alles wat je gedaan hebt, de plezier die je mensen heeft gegeven, maar vooral het plezier dat Pipo ons bracht heeft menig kinderhart laten schateren van het lachen...rust zacht, ik weet zeker dat er een speciaal wolkje is daar voor jou in de hemel.
Dag pipo, bedankt dat ook door jou mijn jeugd zo goed en vertrouwd is geweest.
Meneer Meuldijk, dank u wel voor Pipo. Dank u wel voor die vele uurtjes kijkplezier en nog steeds. Ik werk met mensen met een verstandelijke beperking en we kijken nog steeds graag naar Pipo. Nu zal ik er naar kijken met u in mijn gedachten.... Maar de tijden van met natte haartjes in pyama op de bank zijn mij zeer dierbaar. Het wordt steeds leuker in de hemel....
love and respect.
Het was een geweldige creatie. Sprak kinderen 100% aan, en sympathiek, ongeevenaard, heel goed in touch als schrijver, met kinderen, werkelijk. Vergelijk het eens met de ellende van nu, met die rot-kinder-series. Sorry. Zie zo.
Als kind mocht ik met veel andere kinderen bij de buren televisie kijken op de woensdagmiddag.Op elkaar gepropt voor een zwart/wit mini schermpje genoten we enthousiast en met rode konen van Pipo. Bij deze bedank ik u voor deze fijne momenten die ik koester.
Bedankt voor de leuke Pipotijd in mijn jeugd. Vroeger keek ik met veel genoegen naar uw verhalen en nu zit mijn dochtertje met veel plezier te kijken en dat zal zij en vele andere met veel plezier blijven doen! Dag!!
Dag vogels dag bloemen, dag Pipo. U heeft mij het vrije leven geleerd.
'Sapperdeflap', een van de geweldige uitspraken van Pipo. Toen was televisie nog leuk en zonder geweld. Nooit gedacht dat ik ooit zoiets zou zeggen toen. Wanneer mijn ouders dat zeiden dan dacht ik altijd ja toen was alles beter, maar ze hadden gelijk. Ben 41 en begin zelf ook al. Opgegroeid met Pipo en kijk er met weemoed op terug. Bedankt dat u Pipo voor ons gecreerd heeft en goede reis. Dag bloemen, dag vogels dag meneer Meuldijk bedankt.
Wim. Een hele goed reis toegewenst, naar uw creaties toe, Pipo Kluk Kluk Dikke Deur, Mik Felicio Mevr Tingeling en natuurlijk niet te vergeten Mr Humdrum. Hoop voor U dat ze allemaal in het huisje van de vier windstreken zijn.
U was een heel wijze man, Wim Meuldijk, door heerlijk rustig in Spanje te gaan wonen na een druk leven. In Nederland is alles zo hectisch geworden, men kan er gewoonweg moeilijk rust vinden. Vele plezierige uurtjes hebben wij beleefd aan de avonturen van Pipo de Clown met de hele buurt toendertijd. Wij kijken er met warme gevoelens op terug. Buen viaje, saludos a todos y que descanse en paz......
Dag PIPO, dag vogels dag vlinders,kon ik nog maar terug naar die tijd. Maar gelukkig kan ik het nog doorgeven aan mij kleinkinderen, die genieten nu, net zoals ik dat toen heb gedaan. Bedankt WIM,ga nu maar vliegen met de vogels en vlinders. Belinda en verdere nabestaanden,heel veel sterkte.
Wat hebben we genoten van de leuke verhalen. Diverse generaties samen voor de buis. Bedankt Pipo/Wim en goede reis!
Bedankt dat u ons heeft laten meegenieten van Pipo de clown. Als kind gaf die serie je een gevoel van vrijheid, liefde en respect voor alles!
Schoon geboend, pyamaatje aan en zo naar Pipo kijken op de zwart-wit TV. Meneer Meuldijk, dank voor die fijne kinderherinnering, met de woonwagen, met Mamalou en Klukkluk.. Rust maar uit daar waar u nu bent, en stuur zo nu en dan nog eens wat humor en liefde naar de aarde terug..
Ook jonge mensen houden van Meneer Meuldijk en Pipo. Ik ben 35 en heb warme herinneringen aan de verhalen van meneer Meuldijk en de uitvoering van Cor Witschge en collega's. Pipo was super! Rust zacht, meneer Meuldijk. We zullen u niet vergeten. Ook de generaties na ons niet.
|
