Biografie (4)

Commercie en credits

Ook in de Pipo-merchandise - de eerste grote commerciële markt van Nederlandse bodem: Pipo-speldjes, Pipo-pyjama's, ballonnetjes en boekjes bij wasmiddelen etc. - houdt Wim Meuldijk stevig de vinger aan de pols. In 1962 ontvangt hij de Nipkov-schijf voor zijn bijdrage aan de Nederlandse televisie. De reizende clown die de kronkelwegen van het leven, ver van de snelweg, opzoekt en daarbij boeven als 'zielige mannetjes' afdoet, die volgens Mammaloe wél hun voeten moeten vegen voor ze binnenkomen, is dan al het icoon van de jeugd in Nederland. De brieven van kinderen stromen binnen: als het veertje van Kluk-Kluk breekt, worden er meer dan vijfhonderd door de kijkers opgestuurd. Pipo en Mammaloe worden door koningin Juliana op Soestdijk ontvangen en met Koninginnedag filmen ze in de tuin van het paleis. De indiaan Kluk-Kluk 'ossiepossie, mij zijn niet van de bange, maar wel van de voorzichtige', de zigeuner Felicio met zijn bloem 'dit lijf kan niets' en Snuf en Snuitje 'mmmoooie parels, fijne ppparels' en de Dikke Deur 'Pipo-Koeie!' zijn allemaal vruchten van Meuldijk's pen, zijn fantasie. De kracht van Wim Meuldijk is niet alleen die van zijn grenzeloze avontuurlijke geest, maar ook de kunst om acteurs die de rollen vervullen (Cor Witschge, Herbert Joeks, Willy Ruys, Jan Pruis en Rudi Falkenhagen o.a.) net dié uitspraken te laten doen, die hen op het lijf geschreven zijn. Veel 'credits' worden door de acteurs zelf opgeëisd, terwijl Meuldijk een bescheiden plaats op de achtergrond inneemt. Van jongs af aan is hem die plaats niet vreemd. Terwijl iedereen weet dat Pipo bestaat, is de 'schrijver' daarvan iets waar niemand zich iets bij voor kan stellen. "Zo hoort het ook," meent hij. Zelden geeft hij interviews, zijn werk is áchter de camera's, niet ervoor. In 1966 neemt Marijke Bakker de rol van Mammaloe over van Christel Adelaar, en begint de VARA met een reeks korte - vijf minuten - Pipo's, die dagelijks rond zeven uur 's avonds worden uitgezonden. Daarin brengt Pipo zijn dochtertje Petra steeds naar bed in de woonwagen en sluit af met de woorden: "Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen". De rol van Petra wordt dan gespeeld door jonge Marjoleintje Knap, die de dochter van Pipo ontroerend en realistisch neerzet. De meer dan 600 filmpjes die dagelijks twee jaar lang zullen verschijnen, worden gemaakt in de tuin van huize Meuldijk in Bussum (Skia-filmproducties), en later rond Kasteel Groenenveld in Baarn (Cinecentrum). In 1971 ontstaat er een breuk tussen de acteurs Cor Witschge en Marijke Bakker en de VARA, in verband met fotorechten in hun hoedanigheid als Pipo en Mammaloe. De acteurs spannen een rechtzaak aan die ze verliezen, en de VARA zoekt vervanging voor hen, in de vorm van Cees van Ooyen en Janine van Wely. De serie "Pipo op Bizarra", gemaakt op het eiland Ibiza waar Wim Meuldijk in die jaren een huis bezit, 'doet' het niet bij het publiek, en de vraag naar de enige echte Pipo: Cor Witschge, is duidelijk. De strijd eindigt met de terugkomst van Cor en Marijke, die vervolgens tot 1978 : 'Pipo in West Best' - de laatste serie van Pipo de Clown, de rollen vervullen.