Biografie (6)

Het einde van Pipo

Wanneer de VARA besluit om nu en dan een 'adem-pauze' in te lassen in de Pipo-series, schrijft Wim Meuldijk andere kinderseries zoals 'Mik en Mak' , 'Timtatoe', 'Rats en Repel en Lollipop' en 'Koning Bolo'. De series dragen allen het typische Meuldijk handelsmerk: het huisje van de vier-windstreken in Mik en Mak, waar vreemde figuren neerstrijken, de cowboy Timtatoe of de eigenzinnige koning Bolo in zijn mini-rijk, het zijn allemaal mensen die naast de allerdaagse werkelijkheid staan en met humor hun vijanden tegemoet treden. Acteurs uit de Pipo-series vervullen meer dan eens de hoofdrol in deze series: Donald Jones in 'Mik en Mak', Rudi Falkenhagen (Snuf) in 'Timtatoe' en Janine van Wely (Pipo's zusje Plom) in 'Koning Bolo'. De series zijn kort en de VARA blijft - op dringend verzoek van de kijkers, steeds weer terugkomen met de aloude clown. Intussen is er sedert de eerste Pipo verscheen op de buis het nodige veranderd in de wereld. Zo is "Pipo en de lachplaneet" een duidelijk kind van de flower-power-tijd. Lange tijd heeft Wim Meuldijk zijn Pipo-teksten getoetst aan zijn eigen kinderen, maar dat privé-publiek is nu volwassen. In 1974 merkt hij op: "Je kan een kinderprogramma uitsluitend op het spannende verhaal gooien, maar dan denken ze er later nooit meer aan. Ik geloof dat een programma kinderen bijblijft door de verschillende karakters, wat in de Amerikaanse series ontbreekt. Kinderen zijn zo langzamerhand een beetje overvoerd met spanning, we kunnen de kant van het plezier weer een beetje uit. Humor en warmte komen steeds meer terug. De stroming van het houtvuur en de balkenbrij, een soort neo-romantiek - dat hebben niet alleen de ouders, maar ook de kinderen." Desondanks lijkt het erop dat Pipo de Clown in zijn woonwagen op de kronkelweggetjes wordt ingehaald door andere kinderprogramma's, zoals 'De Stratenmaker op zee show'. "Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen" is ook een voorbeeld van wat er zoal mogelijk is op het gebied van kinder-televisie. Toekomstige schoonzoon Rob de Nijs speelt daarin de rol van Betram Bierenbroodspot. Wim Meuldijk heeft veel bewondering voor deze in de studio opgenomen serie, maar ziet er geen bedreiging in voor Pipo, die zich toch tot een veel jonger publiek richt. Artistiek gezien is er geen sprake van competitie, maar qua budget wel: de eerste Pipo-serie op locatie: Pipo en de Slaapridder, met Frits Butzelaar in de rol van de ridder (de bioscoop-film die in oktober 2003 in premiere gaat is gebaseerd op deze serie) die in Zuid-Frankrijk wordt opgenomen kost in totaal 9000 gulden, terwijl de laatste serie 'Pipo in West Best' op locatie gemaakt in Spanje meer dan 100.000 gulden kost. Uiteraard is in de 22 tussenliggende jaren álles duurder geworden, maar toch besluit de VARA de stop eruit te trekken: 'Pipo in West Best' is de laatste serie die zij uitzenden. Zonder enig afscheid of teken van waardering voor de schrijver, eindigt de verbintenis met de VARA. Wim Meuldijk, inmiddels woonachtig in Spanje, gaat schrijven voor een heel nieuw type kinder-amusement op televisie: Sesamstraat. Hij is daar slechts één van de schrijvers van de dagelijkse serie, en de Nederlandse inbreng is bovendien beperkt; de figuren komen oorspronkelijk uit Amerika, op enkele types na. Maar de boeken van Pipo, die hij door de jaren heen is blijven schrijven, worden opnieuw uitgebracht en ook de video's van de oude series worden flink verkocht. Als Cor Witschge in maart 1991 op 64-jarige leeftijd sterft aan een hartaanval, is het doek wat Wim Meuldijk betreft pas echt gevallen: nu zal hij nooit meer Pipo schrijven, meent hij. De relatie tussen hem de acteur uit Amsterdam is altijd wisselvallig geweest, maar zijn respect en bewondering voor de man die Pipo zijn warmte en geloofwaardigheid gaf, is er niet minder om. Willy Ruys (de Dikke Deur) is dan al een tijdje dood, en Herbert Joeks (Kluk-Kluk) volgt. Er lijkt geen weg terug, maar Wim Meuldijk blijft schrijven in zijn finca in het Spaanse, dorre landschap, en ziet het resultaat van zijn werk via de kabel op de Nederlandse tv: een anonieme auteur van Sesamstraat. Verbitterd is hij geenszins, hij is op zijn zestigste een man met een rijk verleden die zijn geest levendig houdt en als opa (van Robbert en Yoshi en Eline-Lara) steeds weer bewijst wat zijn eigen humor en kijk op het leven waard is. Maar in 1997 word het Pipo-vuur toch weer aangewakkerd, door een bespreking van dochter Belinda met Ivo Niehe, waaruit blijkt dat de behoefte aan een wederopstanding van de clown onmiskenbaar is.