Biografie (7)

Sapperdeflap: de terugkeer van een clown

Tijdens een bespreking van Belinda Meuldijk met Ivo Niehe, over een muziek-special met haar echtgenoot Rob de Nijs, komt Pipo de Clown: zijn terugkeer op de televisie, ter sprake. Ivo Niehe blijkt, zoals zoveel Nederlanders, te zijn opgegroeid met de avonturen van de clown en Ivo ziet wel wat in een wederopstanding. Wekenlang wordt er gepraat en gepland met een nieuwe serie in gedachten, maar Wim Meuldijk, vanuit zijn Spaanse huis, houdt vol dat het zinloos is zolang er geen acteur wordt gevonden die de rol die Witschge speelde kan vervullen. Bovendien vind hij dat het hoofdstuk 'Pipo' achter hem ligt, en dat hij genoeg over de clown heeft geschreven. Maar zowel Ivo Niehe als Belinda, en vele anderen, zijn ervan overtuigd dat er behoefte is bij de nieuwe generatie kinderen, aan de sfeer en de avonturen van Pipo. Tenslotte worden er audities gedaan en de resultaten daarvan worden per video opgestuurd naar het warme zuiden. Uiteindelijk kiest Wim Meuldijk voor Joep Dorren, een acteur van het kinder-toneel die volgens hem de stem en de warmte, de mimiek en de uitstraling van de oude Pipo heeft. Op basis van de screentest van Dorren, begint Meuldijk opnieuw te schrijven. Het script voor een pilot - een proefaflevering - plus een zesdelige korte serie - worden vervolgens geleverd. Maar het geld is een ander verhaal. Ondanks de enthousiaste pogingen van Niehe's productie-bureau blijkt het moeilijk, zo niet onmogelijk, om in een tijd waarin de meeste kinderprogramma's uit het buitenland komen en producten van Nederlandse bodem 'niets' mogen kosten, van de grond te krijgen. Gefrustreerd door het gebrek aan vertrouwen, dat een nieuwe Pipo toch ook 'te langzaam' zou zijn voor het verwende publiek van deze tijd, besluit Wim Meuldijk uiteindelijk om de pilot zélf te bekostigen van zijn eigen geld. Hij wil daarmee bewijzen dat Pipo wel degelijk van deze tijd is, en dat de door hem gekozen nieuwe cast in staat is om de figuren en 'het sfeertje' tot leven te brengen. Zo wordt op het landgoed waar Rob de Nijs woont, in het voorjaar van 1999, een veertig minuten durende aflevering van de nieuwe Pipo - Pipo en de Bosbas - opgenomen. Van de oude cast is dan alleen Snuf (Rudi Falkenhagen) nog over. De overige rollen worden vervuld door andere, nieuwe acteurs, waaronder Rob de Nijs als 'de Bosbas' en natuurlijk Joep Dorren als de clown. Nog nooit is Wim Meuldijk zó nauw betrokken geweest bij zijn productie: van eerste script tot eind-montage, van casting tot planning en van de schmink tot de broodjes is het zijn werk. Het is keihard aanpakken, maar de ploeg is enthousiast en Meuldijk zegt er later over: "Zo gelukkig als ik toen was, ben ik in geen jaren geweest!" Gewapend met deze pilot kloppen Ivo Niehe en Belinda Meuldijk aan bij de publieke omroepen, maar het wantrouwen in het succes van een nieuwe Pipo-serie is groot. Uiteindelijk besluit Endemol tot het maken van een bioscoopfilm van Pipo. De pilot van 'Pipo en de Bosbas' ligt dan al als video in de winkel en er zijn in recordtijd meer dan 100.000 exemplaren van verkocht. De kritieken op deze nieuwe Pipo zijn lovend en de nieuwe generatie kinderen voor wie het bedoeld is, willen de video keer op keer zien. De Endemol-film, 'Pipo en de p-p-parelridder' wordt opgenomen in Spanje, en zal eind 2003 in de bioscoop verschijnen. Het verhaal, waarin Snuf en Snuitje, maar ook veel nieuwe karakters verschijnen, is gebaseerd op de oude serie van 'Pipo en de slaapridder'. Plannen voor een tweede film liggen er ook. Wim Meuldijk is gevraagd om ook daarvoor het script te schrijven. Zo is hij, op 80-jarige leeftijd, wederom dag en nacht bezig met de avonturen van zijn clown op papier te zetten. De inbreng van een schrijver op de set van een film is minimaal vergeleken met vroeger. Wim Meuldijk houdt zich dan ook verre van de opnames en leeft zich uit in het boek dat bij de film uitgebracht zal worden, waarin hij zijn Pipo de vrijheid kan geven van zijn onbeperkte fantasie. In de hoop dat een nieuwe generatie kinderen, wiens ouders opgroeiden met Pipo, opnieuw geboeid zal worden door zijn avonturen, werkt de geestelijk vader van de clown door. Er gaat geen dag voorbij zonder dat hij achter zijn tekstverwerker in Spanje zit, en geen nacht onder de Spaanse sterrenhemel, zonder dat zijn grenzeloze fantasie hem op kronkelwegen brengt, waar alleen een Pipo-wagen kan gaan.