Pipo in de bioskoop

Bij Pipo en de Bosbas, de proefaflevering die de 'wederopstanding' van de clown betekent, is het Meuldijk die script, productie, regie en cast geheel in eigen handen heeft. Het is zíjn creactie en hij zit er letterlijk én figuurlijk bovenop - met zijn typische regisseurs'klapstoel. De korte film bewijst dat Joep Dorren de volmaakte opvolger van Cor Witchge is en dat Rudi Falkenhagen na al die jaren nog steeds de rol van Snuf kan neerzetten als geen ander. Het enthousiasme van de pilot-ploeg ( o.a. Frank Vughs - camera ) , is mede oorzaak van het succes. Maar dat succes wil nog niet zeggen dat de omroepen klaar staan om een nieuwe Pipo-serie te maken: de pilot heeft weliswaar een jaar AOW van Meuldijk gekost, maar dat is nog steeds een koopje vergeleken bij de kosten van een enkele aflevering gemaakt door een omroep, die op zo'n 210.000 euro beraamd worden. Met name Ivo Niehe producties spant zich tot het uiterste toe in om Pipo onder te brengen bij een zender. Na eindeloze vergaderingen bij diverse omroepen die nergens toe leiden, is het jaren later Endemol die besluit om Pipo in de bioscoop te lanceren, om van daaruit eventueel met de TROS tot een tv-serie te komen.Pipo op het witte doek, en daarna eventueel op televisie. In het verleden is de omgekeerde volgorde al eens gedaan : Pipo en de Piraten van Toen, eerst bij de VARA in 1976 in een 5-delige serie en later in een bioscoopversie. Meuldijk concludeerde toen dat de kinderen niet gewend waren om hun Pipo in een film te zien, en dat was wellicht eén van de redenen waarom het geen groot succes was. Dat de tijden sinds die Piraten van toen veranderd zijn en dat met de Endemol van nu een geheel ándere, betere film gemaakt zal worden, dat leidt geen twijfel. Twijfel zit er wél tussen de producers en de schrijver : Uit faxen van de Mol naar Meuldijk blijkt dat men 'een scenarioschrijver met kennis van virtuele en digitale technieken' wil aantrekken. Daar heeft Meuldijk het niet moeilijk mee. Maar dat er ook voor de dialogen en de story-line aan een andere scenarioschrijver wordt gedacht is iets waar hij zich terecht niet bij kan neerleggen. "Wat ben IK dan ? Na 40 jaar Pipo de Clown-scenario's zou men hiervoor een ander nodig hebben ?' Het script voor de film, dat gebaseerd is op het verhaal van Pipo en Slaapridder uit 1961, wordt dus geschreven door Meuldijk, met Peter Römer, die de afdeling Drama van Endemol bemand, als begeleider. Römer, die ook al betrokken was bij de casting van Joep Dorren als Pipo, heeft een uitstekend inzicht in het karakter en de orginaliteit van Pipo. Hij lijkt als geen ander in staat om de vertalingsslag van de tv-clown naar de film-clown te maken. 'Pipo en de P p parelridder' is in goede handen. Toch zijn er al in het begin essentiële afwijkingen van het orginele kronkelpad van de clown. Zo moet het kasteel waarin de S s slaapridder na 500 jaar ontwaakt een echte ruïne zijn. De ridder, die niet weet hoe lang hij geslapen heeft, wijdt deze puinhoop aan zijn vijand, en wil direct ten strijde strekken. De ruïne in Spanje was een van de locaties die Meuldijk al had bezocht en voorgesteld. Deze ruïne word het niet. De producenten kiezen voor een ander, geheel gerestaureerd kasteel, dat eerder de trots dan de wanhoop van de eigenaar zou oproepen. In het orginele script was een wilde achtervolging per stoomtrein waarbij de Dikke Deur, Pipo en zijn familie en ridder Didero betrokken waren. De opnames in de buurt van Cordoba ( Spanje ) zijn al gaande als blijkt dat de trein te duur of het weer te slecht is. Meuldijk hoort ervan als hij een bezoek had gebracht aan de set, en schrijft na afloop: "Dit nu is niet goed voor mijn hart. Het zal wel zo zijn dat de financiële afdeling alarm geslagen heeft ( dat doen ze altijd ) , maar de scene's achtervolging Dikke Deur- auto en Pipo-trein zijn zeer essentieel en onmisbaar voor de op dat punt oplopende spanning. Mag ik horen hoe het er nu voorstaat : men mag deze trein absoluut NIET missen !' De trein word wél gemist. Door zijn slechte gezondheid kan Meuldijk op dat ene bezoekje aan de set na niet aanwezig zijn bij de opnames, en later evenmin bij de montage. "Zou er gráág bij zijn vanavond in die montagekamer. Ik heb vertrouwen, maar maak mij toch zorgen over veranderingen en bekortingen.b.v. over Foefie, die ik helemaal niet bedoeld had in deze story ( .... )" De papagaai die de hele film door als een opgezette vogel zinloos in zijn kooi hangt, kan de weg niet wijzen. Hij heeft geen tekst, omdat Meuldijk niet wist dat hij erin voor zou komen. Als de film op 17 november 2003 in Amsterdam in premiére gaat, lijkt het alsof de weg naar succes evenwel gevonden is. De Telegraaf kopt : "Goedmoedige clown nog even populair als Sinterklaas' en "Pipo van alle tijden..." De woonwagen met Nononono ervoor, die onderweg naar Pathé Arena op de A2 voor files zorgt, staat voor het theater geparkeerd en publiek en pers is er in overvloed. Die avond lijkt het alsof presenatoren en nieuwslezers, alsmede de belbios-voice-mail allemaal een spraakprobleem hebben: 'Pipo en de P p Parelridder', ' stotteren zij. De naam Pipo ligt weer op iedereens lippen. Het eerste weekend trekt de film 14.000 bezoekers en eind december blijken dat er 100.000 te zijn geworden. "Dertigers, veertigers en vijftigers groeiden met hem op' zegt de Telegraaf. Die jeugd weerhoud de mensen er niet van om ongezouten kritiek te leveren: Jos van der Burg in 'Het Parool' van woensdag 19 november 2003: "Godzijdank doet Kluk-Kluk niet mee. (...) De makers worden bedankt voor het aan diggelen slaan van een jeugdherinnering.". Ronald Ockhuysen in 'de Volkskrant' van 20 november 2003: "Pipo de clown moet een droom van Endemol verwezenlijken. Het bedrijf, gespecialiseerd in televisievermaak, koesterde al jaren de ambitie een speelfilm te maken. (...) Pipo en de p-p-parelridder is een halfbakken onderneming. De makers hebben geen heldere keuzes gemaakt. De clown werd een beetje gemoderniseerd (als een actieheld staat hij op een vliegtuig), maar aan de andere kant is er alles aan gedaan het vertrouwde beeld van de serie niet te beschadigen. Daarmee manoeuvreert Endemol zich in een moeilijke spagaat: Pipo wil avonturenfilm (voor de kids) en een sentimental journey tegelijk zijn.' Maar ook : Willem Schouten in 'Sp!ts' van donderdag 20 november 2003:"(...) de karakters die Meuldijk schiep, hebben nog steeds hun magie niet verloren. Cor Witschge mag dan al jaren in de grote circustent in de hemel spelen, vervanger Joep Dorren benadert zijn maniertjes en intonatie bijna griezelig nadrukkelijk. Verder is Karin Bloemen zalig als toverkol tante Anouska. En steelt uitgerekend Daan Schuurmans de show als P-p-parelridder zelf. (...) Hip en heftig was hij [Pipo] in de jaren zestig al nauwelijks, maar zijn charme en ongeëvenaarde knuffelfactor maken de clown voor hen met een beetje kinderziel achteloos milleniumproof." De kritiek is dus wisselend. Sommige zijn juichend, andere bepaald minder. Die laatsten missen met name Kluk-kluk. Zoals Peter Römer opmerkt: 'Eén recensent vond het een kinderfilm ! Tja." Universal Pictures wil weten of het zin heeft om de dvd van de film op de markt te brengen. Dat blijkt het geval te zijn. De film verschijnt 15 mei 2004 op dvd en vhs. Pipo En De p-p-Parelridder heeft in de Benelux tot op heden 1,2 miljoen euro opgebracht. Zowel de dvd als ook de overige Pipo-merchandise loopt goed in de winkels. Pipo-puzzles, boekjes, poppetjes en dergelijke, allemaal afkomstig uit de film, worden flink verkocht. Universal heeft eerder gevraagd om een tweede Pipo-film, en Meuldijk, die niet bij de premiere in Amsterdam was, zat toen al in zijn boerderij in Spanje te werken aan de volgende. Deze keer wil hij Kluk-kluk terug brengen.